Seksuoloog

[Gerdi]

Hallo Toni.
Wauw, wat een verhaal, en zo herkenbaar. Ik heb geen fotografisch geheugen maar onthoud wel heel veel.
De last die jij meetorst herken ik ook. En als je dan alles wegstopt zonder dat je het echt kunt loslaten, dan wordt je op een gegeven moment overspoeld met je verleden, alsof er een lawine over je heen dendert.
Ik kreeg van mijn therapeute het volgende mee over het loslaten van alle shit uit je verleden

"Je kunt het zien als een ballon die je wilt oplaten. Eerst haal je het tevoorschijn, uit je jas of broekzak. Dan blaas je hem op en dat kan niet zonder dat de ballon zichtbaar en tastbaar is in je handen. Je moet het voelen, aanraken en handelen, tot de ballon gevuld is en dichtgeknoopt, gereed om los te laten en op te stijgen. Dat gaat niet anders. Als je dan zover bent en je vindt dat de ballon helemaal voorbereid is, werp je er nog een laatste blik op, voelt nog één keer de omvang en het gewicht, waarna je de ballon vrijlaat. Om de ballon los te kunnen laten, moet je het voelen en aanraken. Zo is het ook met trauma's, gevoelens, pijn, depressie en noem maar op. Je zult de ontmoeting met en het voelen van...moeten ondergaan/meemaken."

Anders blijft het vluchten voor denk ik. Tenminste, dat is wat ik vele jaren heb gedaan.
Sterkte met het proces wat je ondergaat.
Groetjes Roos

[laura.sparkle]

Hoi Roos,

Mooie metafoor van die ballon, dankjewel !

Liefs, Laura.

[Moniquevdm]

Hoi
Ik heb gesprek gehad met huisarts, deze man begrijpt mij helemaal,
Heeft ook meteen verwijzing aangevraagd bij het vu in Amsterdam
Ik kwam bij hem compleet femme
Hij vond het dapper
Ik kan ook altijd bellen en vragen stellen
Helaas is er een wachttijd
Maar ik heb geduld
Veel liefs monique

[Berdine]

Hoi allemaal,

Wat mooi om te lezen hoe we elkaar hier ondersteunen. Die metafoor van de ballon raakte me echt. Het idee dat je je pijn en verleden moet doorvoelen en aanpakken voordat je het kunt loslaten, herken ik heel erg. Ik draag zelf ook veel mee en weet hoe het voelt als je overspoeld wordt door wat je hebt weggestopt.

Monique, wat een krachtig verhaal van je bezoek aan de huisarts. Het klinkt alsof hij je echt ziet en begrijpt, helemaal zoals jij bent. Dat geeft hoop, ook al is er een wachttijd. Die steun maakt zo’n verschil.

Het is een proces, maar we zetten allemaal stappen. Laten we blijven omarmen wie we zijn, met alles wat daarbij hoort.

Liefs,
Berdine

[Marcel]

Ik heb alles even gelezen van iedereen en dat waren vaak dingen die heel herkenbaar is.
Op een dag ook een brief geschreven naar de huisarts omtrent dat ik het fijn vindt om soms een vrouw te zijn.
Door verwezen naar een aardige psychologe. Het waren leuke sessies die ik met haar had omdat ik kon praten over mijn leven en mijn vrouwelijke kant. Gesprekken over mijn sexuele voorkeur die bi-curious is. Gesprekken over wat ik zou kunnen doen om alles meer te onderzoeken. Maar eigenlijk had ik gewoon iemand nodig die mij bij de hand pakt en mij helpt in mijn ontdekkingsreis en dat kreeg ik daar niet. Ik zit al heel lang met verlangens over vrouw zijn en mannen.
Ik denk dat vooral het gebrek aan een gelijke gesprekspartner is het gene wat ik mis. Het kunnen praten over kleding, over het gevoel wat het ons geeft. Samen als volledig vrouw zijnde heerlijk hier over te praten. Een man die begrip voor mijn bi-curious heeft en mij daar in wil helpen. Dus wat ik merk voor mijzelf is dat ik vooral iemand mis die mij helpt. Het hoe en waarom heb ik al achter mij gelaten. De gevoelens en het smachten naar om vaker vrouw te zijn en mijn bi gevoelens worden alsmaar sterker.
Gr sandra