Aanpak outing naar ouders en zus

Frederique_ · Bericht door **Frederique_** » di dec 07, 2004 19:15

Vriendinnen,

Afgelopen zaterdag heb ik mijn zus geinformeerd, gister mijn ouders. Eigenlijk had ik vandaag vrij willen hebben om hiervan bij te komen, maar een reorganisatie op het werk zorgde ervoor dat ik vandaag toch aan het werk moest. Een beetje druk dus, allemaal. Zal blij zijn als het straks weekeind is.

Maar de outings, dus. Zaterdag heb ik mijn zus ingelicht. Met een grote bos bloemen onder de arm kwam ik om 10:30 langs. We hebben eerst thee gedronken en daarna heb ik mijn verhaal verteld. 's Middags rond 16:00 ben ik weer weggegaan. Ik zal kort (?) mijn verhaallijn neerzetten (misschien heeft iemand hier wat aan?).

Tot dusver heb ik het altijd over "mijn zoektocht" gehad. Ik ben begonnen te vertellen wat die zoektocht mij opgeleverd heeft: meer rust, beter bij mijn gevoel komen (ik weet nu waar mijn "angst", mijn "pijn" zit), ook meer zelfstandigheid. Meer aandacht voor mijn gezondheid en voor mijn uiterlijk (tanden beter laten zetten, langer haar). En vrolijker: geen sombere blauwe en zwarte kleren meer, maar witte en vrolijker kleren.

Daarna heb ik verteld waar dit vandaag kwam: begin dit jaar heb ik een cursus gevolgd waaruit bleek dat veel emoties in het heden veroorzaakt worden uit nog niet verwerkte ervaringen in het verleden. Daarna de cursusleidster gevraagd om mij te coachen met mijn diabetes: ook daar moest iets zijn wat mij ervan weerhield hier genoeg aandacht voor te hebben. Ze zei ja, en ik ben eerst zelf gaan zoeken naar de diabetes (kon niets vinden).

Om de techniek verder te oefenen ben ik gaan zoeken naar dat andere: die steken in mijn lijf als ik meisjes zag (eerst alleen van mijn eigen leeftijd, daarna ook alle andere leeftijden tussen de 3 en de 80). Toen kwam ik erachter dat ik altijd graag had geweten hoe het zou voelen om een rokje te dragen en toen ik dat ging uitzoeken ben ik erachter gekomen dat ik niet alleen man, maar ook een deel vrouw was.

En toen ik daar kwam heb ik met diverse voorbeelden aangegeven hoe ik bij die gedachte kwam. Na enkele voorbeelden stelde ze vragen, had zelf ook een voorbeeld wat ze zich kon herinneren (ik was dat voorbeeld zelf kwijt). Ze accepteerde mijn gevoelens volledig, al zei ze wel dat ze in mij altijd een man gezien had. Ze vertelde een paar keer dat ik er al meerdere maanden over nagedacht had en het voor haar natuurlijk nieuw was. Ik heb zelf daarop aangegeven dat er alle tijd is om er over na te denken. Mijn verhaal heeft diepe indruk gemaakt, de sfeer was desondanks uitstekend.

Bij mijn ouders gister een soortgelijk verhaal: over hen had ik mij meer zorgen gemaakt. Mijn zus denkt over veel zaken net als ik: we zijn beide van mening dat je eigen gevoel belangrijker is dan wat een ander van je vindt. Mijn ouders hebben het daar moeilijker mee: die doen nog veel dingen omdat ze anders bang zijn dat hun omgeving ze zal laten vallen. Daarom was ik ook banger voor de outing naar mijn ouders dan die van mijn zus. Toch viel dit enorm mee: ik heb weer dezelfde verhaallijn gekozen als hierboven en ofschoon mijn ouders met andere vragen kwamen als mijn zus bleek ook duidelijk dat ook zij mijn gevoelens accepteerden (maar dat ook zij moeite hadden met het idee dat ik ook een vrouwelijke(r) kant had). Zowel mijn ouders als mijn zus waren bijzonder verbaasd dat mensen niet negatiever reageerden op mannen die vrouwenkleren kopen.

Eigenlijk maakten zowel mijn zus als mijn ouders opmerkingen die verder gingen als waar ik in mijn positiefste dromen op had durven dromen. Mijn vader vond bijvoorbeeld dat dit geen probleem was, mits ik me niet te provocerend opstelde. Mijn moeder zei dat als dit was wat mij rustiger maakte en waardoor ik mij beter voelde dat ze dan vond dat ik vooral hiermee verder moest gaan (ze maakte de vergelijking met homo's, waarbij ze het gemeen vond dat een deel van de maatschappij het deze mensen zo moeilijk maakt). En mijn zus constateerde van zichzelf dat ze veel meer vooroordelen had dan ze dacht door zo maar aan te nemen dat mannen alleen mannenspullen en vrouwen alleen vrouwenspullen kopen.

Na dit verhaal en de verhalen uit het verleden (waarbij ook veel niet gender-kwesties nog eens uitgepraat werden) kwamen we na zo'n anderhalf tot 2 uur op andere onderwerpen uit. Ook hier was het zowel bij mijn zus als bij mijn ouders heel prettig om elkaar te ontmoeten.

Zoals jullie snappen ben ik dus bijzonder blij dat dit allemaal zo gegaan is zoals het gegaan is. Ik wil iedereen bedanken voor de adviezen, ze hebben allemaal in meer of mindere mate bijgedragen aan dit goeie resultaat!

Groetjes,

Frederique

Lisa met een S · Bericht door **Lisa met een S** » di dec 07, 2004 19:25

Ik ben ontzettend blij voor je en trots dat onze forum en haar leden hieraan heeft kunnen bijdragen.

Lisa

Frederique_ · Bericht door **Frederique_** » di dec 07, 2004 19:36

Lisa met een S schreef:Ik ben ontzettend blij voor je en trots dat onze forum en haar leden hieraan heeft kunnen bijdragen.

Waar ik nu meer aandacht voor had dan zonder de hulp op internet was onder meer:
- niet te snel gaan, over de hoofdlijnen hebben (details zoals foto komt later wel, ik heb dan ook geen foto meegenomen)
- geen moeilijke termen gebruiken (heb even aangestipt wat travestie, transseksueel is en heb het woord transgender niet (ouders) of nauwelijks (zus) genoemd. Heb het gehouden op "ergens tussen man en vrouw", via het boekje van de LKGT&T zou dit genoeg informatie moeten geven waar ik mee bezig ben).
- de toekomst in het midden laten ("nu is iets nog ..., maar ik sluit niet uit dat bij het vervolg van mijn zoektocht hier iets anders uitkomt").

Bij geen van beide heb ik het er over gehad hoe ik met kerst mij naar hen gaan presenteren. Of ik dan in vrouwelijke(r) vorm ga weet ik zelf nu nog niet, dit hangt mede af van de manier waarop men het deze week oppakt (ik ga ze komend weekeind bellen om te vragen hoe dit verhaal "gezakt" is).

Groetjes,

Frederique

Franscien · Bericht door **Franscien** » di dec 07, 2004 20:26

Beste Frederique,

Ik ben erg blij voor je dat je verhaal zo goed ontvangen is door je ouders en je zus. Dit moet een enorme opluchting zijn, denk ik, en misschien ook meer innerlijke rust geven.

Je verhaal heeft me in ieder geval laten zien dat er voor mij nog hoop is.

liefs,
Franscien

Frederique_ · Bericht door **Frederique_** » di dec 07, 2004 22:20

franscien schreef:Ik ben erg blij voor je dat je verhaal zo goed ontvangen is door je ouders en je zus. Dit moet een enorme opluchting zijn, denk ik, en misschien ook meer innerlijke rust geven.

Op het gevaar af dat ik reageer op iets wat je niet zo bedoelt: ofschoon ik best wel zenuwachtig was toen ik naar mijn ouders en zus toereed had ik wel zoiets van "ik ben er vrij zeker van dat ik mijn rust kan bewaren als ik dit verhaal ga vertellen". In het begin van mijn zoektocht had ik het omgekeerde: "ik ga het mijn ouders vertellen, daarna word ik vast rustiger". Mijn coach heeft mij ervan overtuigd dat die laatste manier niet goed werkt: je kunt onmogelijk een ander vertellen over iets wat hen onrustig maakt als je zelf niet je rust kunt bewaren.

Wel had ik allerlei mogelijkheden in mijn achterhoofd: zou ik ook rustig kunnen blijven als mijn moeder emotioneel zou worden? Of als mijn vader afkeurende opmerkingen zou maken? En pas toen het antwoord daarop "ja" was (en ik merkte dat ik het zat was om een voor mij heel belangrijk onderwerp continue te ontwijken) heb ik de stap gezet om mij te outen.

Gelukkig heeft dit allemaal (voorlopig nog) positief uitgepakt. Maar ik had/heb er ook wel vertrouwen in dat ik, als dit niet zo was/is, mijn rust kan bewaren en het (afhankelijk van hun reactie) [1] bij hen te laten en ze meer tijd te geven, of [2] mijn eigen koers zonder hen te varen.

Ik denk dat mijn rust zeker meegespeeld heeft bij de succesvolle uitkomst. Ik ben zeker gelukkig dat dit allemaal goed heeft uitgepakt, maar een echte opluchting voel ik niet.

Groetjes,

Frederique

Elsa · Bericht door **Elsa** » wo dec 08, 2004 0:05

Denk dat het heel positief is zoals jij het verteld hebt aan je ouders en zus Frederique. Spreekt me wel aan dat je je eigen gevoelens niet afhankelijk laat zijn hoe anderen ( in dit geval jouw familie) reageren op wat jij hun zeggen wilt. Vind het knap , en fijn dat de werkelijkheid je droom heeft overtroffen.

Josette · Bericht door **Josette** » wo dec 08, 2004 1:30

Frederique,

Mooi verhaal en ontzettend goed dat je het hebt verteld aan je ouders en zus. En ik weet zeker dat de reactie een hele mooie reactie was.

enjoy · Bericht door **enjoy** » ma dec 27, 2004 15:40

hallo.

Bericht verwijderd i.v.m. angst dat verkeerde mensen het lezen

Elsa · Bericht door **Elsa** » ma dec 27, 2004 15:49

toch wel raar schreef:hallo.

Eindelijk mijn eerste berichtje.
We waren het weekend in een vakantiepark met de familie en hier heb ik mijn schoonzus verteld dat ik regelmatig vrouwenkleding draag.
We hebben nog tot 3 uur snachts zitten te praten en ze gaf me het gevoel dat ik(38 jarige man) er niet alleen voor sta. Dit gaf mij een goed gevoel en houden dit ons geheim.

John

Zo raar is het toch niet ?

Het is vast fijn dat je het nu verteld hebt en helemaal dat je schoonzus het zo goed heeft opgepakt. Wil je het niet aan je verdere familie vertellen? groeten Elsa

enjoy · Bericht door **enjoy** » ma dec 27, 2004 15:59

bericht vewijderd.
Als ik er aan toe ben kom ik er nog wel op terug.

Lisa met een S · Bericht door **Lisa met een S** » ma dec 27, 2004 22:47

Ook in streng islamitische landen zoals Saudi Arabie en Iran komt transseksualiteit voor, en wordt het geaccepteerd door de autoriteiten. Dat wil niet zeggen, dat men echt juichend is daarover, maar het wordt wel herkend als een medische situatie, en niet als iets immoreels of crimineel.

Dus ook is de kans groot dat je ouders, met tijd en met praten met de juiste mensen, jou ook kunnen accepteren.

Sterkte,
Lisa

Elsa · Bericht door **Elsa** » di dec 28, 2004 10:44

Misschien kun je dit levensverhaal doseren. Kijken hoe hun reaktie hierop is. Blijft best moelijk, wil je graag dat je ouders het weten? Soms is het niet anders he, als je vooraf al weet dat dit veel problemn gaat geven wat schiet je er dan mee op? Elsa

enjoy · Bericht door **enjoy** » di dec 28, 2004 18:21

Elsa schreef:Misschien kun je dit levensverhaal doseren. Kijken hoe hun reaktie hierop is. Blijft best moelijk, wil je graag dat je ouders het weten? Soms is het niet anders he, als je vooraf al weet dat dit veel problemn gaat geven wat schiet je er dan mee op? Elsa

Ik ben al blij dat ik het durven te vertellen tegen mijn schoonzus.
Wat mijn directe familie betreft, vertel ik het hen maar niet. Daarvoor ken ik ze te goed.
Wat ik wel merk dat ik niet de enige ben die er zo overdenkt, dan nog maar wat stiekem. Het zal ooit wel uitkomen, maar in die fase zit ik nog niet. Eigenlijk jammer dat ik niet meer kan dan de kleding van mij vrouw.
Gaarne zou ik graag wat meer willen, maar of dat er ooit van komt, weet ik niet.
Ik wil eerst nog uitvinden hoever ik wil gaan.

John

mireille · Bericht door **mireille** » wo dec 29, 2004 10:56

Setsuna schreef:Humm * zucht * .. Vertellen kan inderdaad je hart doen opluchten.. niets meer te verbergen .. geen verantwoordelijkheid meer afleggen ... geen onwel gevoel meer... maar geloof me t kan ook averechts werken..

Ja zo denk ik er ook over, weg met dat stiekeme. Ik doe er toch niemand kwaad mee. M'n moeder weet het wel maar kan er niks mee. Ik ben zelf TV, misschien denkt ze dat ik naar TS neig ofzo. Erover praten is ook erg moeizaam.
M'n broer daarintegen weet het nog niet en daar heb ik ook de vraag of vertellen eigenlijk wel goed is, voor m'n gevoel zit hij helemaal niet op dat soort informatie te wachten. Enfin lastig, dilemma's enz.

Cynthia · Bericht door **Cynthia** » wo dec 29, 2004 11:00

Hoi allemaal.

Hoewel het niet helemaal vergelijkbaar ervaar ik hetzelfde.
Ik ben zelf TS, en momenteel helemaal open in het uitdragen van wie ik ben, wat ik ga doen, en de consequenties daarvan.

En het is een vreselijke opluchting om niet bij alles je woorden te hoeven wegen, of zaken weglaten omdat deze nu eenmaal moeilijk liggen bij bepaalde mensen. Gewoon praten over wat je bezighoudt, wat je vindt e.d.
Dat leeft gewoon veel relaxter.