Profiel Rania

[Mara]

Als ik alleen mijzelf te verantwoorden had dan hoefde ik niet die psychologe te verantwoorden - en dat moet ik wel.
Als ik van te voren juist was voorgelicht had ik andere keuzes gemaakt. Je mag er toch g-v-d vanuitgaan dat de informatie die je krijgt klopt en dat je, als je verkeerde aannames maakt, daar door artsen en psychologen op gewezen wordt. Bij de VU ben ik daar wel op gewezen - maar pas toen het (veel) te laat was.

Ja Frederique, niks anders zeg ik toch.....je bent alleen maar daarvan uitgegaan, dat de VU de voor jou beste optie is.....het was jou keuze, net zo als die, geen andere meningen in te winnen.....ik vind dit koppig, maar dan tegen jezelf gericht.....un goeie visser vist ook niet altijd op de zelfde plek.....

Ik kan me nog goed de discussies herinneren van voor enkele jaren, toen je wel veel vertelt werdt, hoe het bij de VU aan toe gaat, je had toch de verhalen van anderen, die bij het VU liepen.....dus aan voorlichting ontbrak het niet, ook kwam deze uit een andere hoek.....iedereen voor jou moest zich door het zelfde nare protocol wringen, ik mocht het wel zelfs twee keer doen.....dus al die verhalen had je, in tal van discussies over de VU-werkwijze was je verstrikt....je was er dus goed op voorbereid wat je te wachten stond.....dat kun je tenminste niet ontkennen......

groetjes

Mara

[Petra v]

Er wordt wat langs elkaar heen gepraat, wat soms onoverkomelijk is.
Enerzijds wordt er in het algemeen gesproken over de verslechterende situatie, en anderzijds over een specifieke geval waar het één en ander niet gegaan is zoals dat verwacht had mogen worden.

Ik denk dat als de tijd tussen gesprekken minimaal is, er gerust standaard een aantal gesprekken gedaan kunnen worden zonder de patiënt te kort te doen, daar is dan nog wel overheen te komen. En daarmee kunnen de behandelaars zich zelf toch indekken.

Natuurlijk zou je theoretisch vanuit één gesprek moeten kunnen gaan..... , ok twee die elkaar snel opvolgen, tenzij er dan al vragen zijn waardoor DIE persoon meer gesprekken mee moet maken eer de vragen beantwoord worden. En dan de behandeling starten, waarna tijdens de behandeling, hormonen en RLE een wakend oog houden. Zijn er gaandeweg indicaties dat er toch iets niet klopt, dan kan dat altijd VOOR DIE PERSOON aangekaart worden. Daar hoeft dan niet iedereen standaard op te wachten.

Mocht je bv toch standaard bv 6 gesprekken hebben, dan met korte tussenpozen van bv één, max twee weken. ( meer personeel ) Een totaal doorloop van drie maanden, op zich al lang genoeg, maar toch. Dat is dan nog wel goed te overzien.

Wat zich voor SCHIJNT te doen is dat er belachelijke lange tussen pozen zijn / zijn ontstaan tussen de gesprekken, plus de mening dat vele van die gesprekken ook NIET VOOR IEDEREEN nodig zijn, dan gaat alles dubbel op, wat alles op de spits drijft.

Dat de behandelaars zich willen indekken, ok. Maar niet ten koste van de patiënt.

Dus opsommend;

Zijn alle huidige gesprekken standaard echt nodig voor iedereen?
( bij twijfel wel uiteraard verder onderzoeken, iets wat sowieso al gebeurt, dus de veiligheid is al ingebouwd )

En als de standaard aantal gesprekken wel gehanteerd moeten worden, vind ik dat er voor rieeël, aanvaardbaar wacht tijden tussen de gesprekken zouden moet worden gezorgd. ( voldoende personeel )

Zien wij het nu zo verkeerd of durven sommigen niet kritisch naar het geboden zorg in het algemeen te kijken? Uiteraard zou je precies moeten weten waar ieder specialist aan moet voldoen om er terecht kritiek op zijn / haar werkwijze te mogen geven, of waar zij volgens weer anderen aan moeten voldoen.

Sowieso komt een tekort aan bekwaam personeel de resultaat niet ten goede. Alle aanvragers worden nog wel in behandeling genomen, maar met een blijkbaar onderbezetting gaat dat altijd ergens van ten koste. Van de patiënt zijn / haar tijd. dat is een kostbare gegeven waar anderen maar mee spelen, verspillen. Dat is op zich een schandaal.

Wij bespreken dit met elkaar, maar is er niemand wie dit op niveau bespreekt, en vastlegt, en daarmee voor de dag komt bij de verantwoorde verzekeraars / politiek? Is er geen kwaliteit controle / tevredenheid onderzoek voor zulke behandelingen?

Die zijn er vast wel, maar mogen die dan wel openbaar gemaakt worden?

Dan hoeven wij er niet naar te gissen.

Het is dat het zo complex is, waarbij elk geval uniek is, dat het soms moeilijk is precies aan te geven waar precies iets niet "klopt".
Maar dat er terecht de nodige vragen worden gesteld is wel zeker.

Nogmaals pretendeer ook ik NIET het te weten, maar denk luid op mee.
Dat ik er wel daarbij naast kan zitten, is best mogelijk. ik laat in ieder geval van mij horen.

[adriana]

Frederique, dan toch nog maar weer even het volgend waarom 1 a 2 gesprekken niet kunnen.

Over de hele wereld houden serieuze therapisten (psychologen/psychiaters) die gespecialiseerd zijn in gender issues (en dat zijn diegene die ons moeten en kunnen begeleiden met nadruk op begeleiden met inbreng van hun kennis en ervaring) die zijn gehouden aan de HBIGDA Standard of Care. Daar is geen ontkomen aan en daar zijn ook redenen voor.

Volgens mij is er wat veranderd want wat vroeger was Harry Benjamin International Gender Dysphoria Association (HBIGDA) is nu:
World Professional Association for Transgender Health (WAPTH)

De eerste stap naar mijn mening van een transitie is de lichamelijke/geestelijke/sociale evaluatie voor een hormoon therapie

In dit geval , paragraaf 5.1.2 van de HBIGDA Standard of Care vermeld:
de "patient" moet onder behandeling zijn van een gender specialist (kan een psycholoog(e) ziin) voor minstens 3 maanden en die psycholoog(e) zal diegene zijn die het verzoek voor een hormoon therapie toewijst
Dit is zo een belangrijke en nuttige periode, verantwoordelijke psychologen houden de 3 maanden op 12 weken, van een sessie met de psycholoog(e) van 1 uur per week. Dus in totaal 12 sessies/gesprekken.

Daarom kunnen 1 a 2 gesprekken niet in het BELANG van de "patient" - gender dysfoor mens zijn.

De eeste intake is voornamelijk om behalve kennis temaken ook vast te stellen ofdat de persoon in kwestie gezond is lichamelijk en mentaal, ook om een vertrouwens basis te maken voor beiden.

Daarna in de volgende gesprekken komen een heleboel andere dingen aan de orde zoals de intensiteit van de gender dysforie, de diverse oplossingen die in de praktijk mogelijk zijn, kijken naar iemands persoonlijkje situatie aangaande werk, familie, sociale kontakten.

Later het bespreken/ervaren van hoe iemand de hormoon therapie ondergaat ofdat het aanslaat of niet, enz.

Ben volkomen met je eens en dat geld ook voor een goede begeleider (wat een psycholoog moet zijn) dat de verantwoording helemaal bij jou/mij/ons ligt, want men moet aannemen dat wat jij zegt je echte gevoelens zijn.

Maar die gevoelens hebben konsekwenties op meer dan alleen lichaams verandering en daar kan een begeleider met zijn/haar ervaring een goede inbreng hebben in jouw belang, zonder overigens te tornen aan je eigen verantwoording wat betreft de gewenste stappen.
Dit alles binnen de SOC regels.

mijn andere 2 cents (de laatste , ben blut)


groetjes Adriana

[Saartje]

ik heb er ook voor gekozen m naar het VU te gaan uit mun eigen persoonlijke redenen, dus moest ik naar hun regels spelen, me bleef niks anders over....

Zo zie ik het ook.
Wat niet wegneemt dat ik na ruim een jaar persoonlijke rle, baardverwijdering en psych gesprekken bij humanitas wel ga proberen sneller hormonen te krijgen.
We zullen zien...

[Frederique_]

Mocht je bv toch standaard bv 6 gesprekken hebben, dan met korte tussenpozen van bv één, max twee weken. ( meer personeel ) Een totaal doorloop van drie maanden, op zich al lang genoeg, maar toch. Dat is dan nog wel goed te overzien.

1) Er is NIET meer personeel nodig als je de behandeling versnelt: 6 x 1 gesprek van een uur is 6 uur personeel nodig.
2) Het blijft een feit dat de huidige behandelaars (en sommige schrijfsters in deze thread) van mening zijn dat behandelaars moeten beslissen of iemand onder medische hulp hormonen mag gebruiken. Ik blijf daar falicant op tegen. Ik wil het, met alle respect voor de psychische zieken, omdraaien: TENZIJ er een goede reden is om aan te nemen dat iemand niet goed kan inschatten waar die mee bezig is mag iemand hormonen. Vrijheid van genderexpressie vind ik belangrijker dan een formele diagnose genderdysforie (die, zoals eerder al beschreven, stomweg niet gesteld kan worden - en dat is ook wat psychologen op internationale forums schrijven: die vinden het aantal gesprekken vaak volslagen arbitrair omdat je als behandelaar zelfs na 12 of 20 gesprekken nog steeds niet zeker weet of iemand genderdysfoor is).

SoC: ik kan 5.1.2 niet vinden. Romeinse V gaat over kinderen en jeugdigen, ik kan me niet voorstellen dat je die bedoelt. Als ik kijk naar romeinse VII, dan zie ik letterlijk:

Eligibility Criteria. The administration of hormones is not to be lightly undertaken because of
their medical and social risks. Three criteria exist.
1. Age 18 years;
2. Demonstrable knowledge of what hormones medically can and cannot do and their social
benefits and risks;
3. Either:
a. A documented real-life experience of at least three months prior to the administration
of hormones; or
b. A period of psychotherapy of a duration specified by the mental health professional
after the initial evaluation (usually a minimum of three months).

En 3a is precies wat ik bedoel als ik zeg dat een psycholoog niet noodzakelijk is bij het voorschrijven van hormonen. In mijn geval was de hele poppekast dus niet nodig geweest...

Je blijft maar volhouden dat het in IEDERE patiënt zijn/haar/zaar belang is om onder curatele van een medisch psycholoog te staan. Ik heb eerder mijn vingers blauw getypt om aan te geven dat dit in mijn geval niet klopt omdat ik zowel qua psyche (een jaar lang vechtpartijen tot-en-met), lichaam (dagelijks 30-50 pijnsteken in mijn buik - en de VU deed niets) en werk (ben sinds een fusie die direkt volgde op de diagnostische fase geen leidinggevende meer - wat veroorzaakt werd doordat mijn energie door al dat vechten en die pijnsteken een jaar lang stomweg op was) aantoonbaar slechter af ben met als zonder psychologisch onderzoek, want men heeft bij mij niets gevonden. En dat had ik ze vooraf al voorspeld: ik had me goed voorbereid door er veel over te lezen, door mijn gender telkens weer te bevragen, door zelfs van bepaalde psychische ziektes wat in te lezen en dat te vergelijken met wat er bij mij speelde - en ik wist dus goed waar ik mee bezig was...

Als ik verantwoordelijk ben voor het gebruik van hormonen of voor de vraag of voor mij wel-of-geen geslachtsoperatie nodig is, laat me dan ook verantwoordelijk zijn voor de vraag of ik wel-of-geen baat heb bij diagnostiek. Diagnostiek voor iedereen is heel belerend en betuttelend. Het heeft als grote nadeel dat de normen en waarden van de psycholoog ('is er leven mogelijk tussen de genders' is een vraag waar de SoC een duidelijk antwoord op geeft waarbij de VU nog steeds niet volgt). Een ander weet NIET per definitie beter wat goed voor mij is dan dat ik dat zelf zou weten.

Ik heb medisch psychologen niets gevraagd - diagnostiek en verplichte controles zijn me met kracht door de strot geduwd. Met instemming van sommigen hier, schijnbaar. Alsof je altijd dingen kunt leren van een professional en dat dat ook per-se moet gebeuren VOORDAT er hormonen voorgeschreven worden. Ik blijf er tegen dat dat VOOR IEDEREEN geldt. Diagnostiek heeft bij mij meer kapot gemaakt dan het ooit had kunnen opleveren - en dat het niets op zou leveren was na 1 gesprek echt wel duidelijk. Ik voelde me niet begrepen door de psychologe en heb het gevoel dat ik haar meer geleerd heb dan zij mij. Mensen die hun zaken goed voor elkaar hebben worden gestraft met het beeld dat mensen niet voor zichzelf kunnen vaststellen wat voor hen het beste is. Tijd om dat beeld te veranderen.

Groetjes,

Frederique

[ik ben hier niet meer]

Ik vraag me alleen af hoe je aan een gedocumenteerde 3 maanden van RLE kunt komen.
Bij het VU was het altijd verplicht om max. 3 maanden na start hormonen fulltime in het gewenste geslacht te gaan leven. Ik weet dat er mensen zijn die dat pas na een half jaar of jaar hormonen fulltime zijn gaan doen.
Hoe is 100% controle op RLE mogelijk ? Wat houdt het in ? Want ik persoonlijk vind dat het er wel heel simpel staat.

[snoopy]

Ik vraag me alleen af hoe je aan een gedocumenteerde 3 maanden van RLE kunt komen.
Bij het VU was het altijd verplicht om max. 3 maanden na start hormonen fulltime in het gewenste geslacht te gaan leven. Ik weet dat er mensen zijn die dat pas na een half jaar of jaar hormonen fulltime zijn gaan doen.
Hoe is 100% controle op RLE mogelijk ? Wat houdt het in ? Want ik persoonlijk vind dat het er wel heel simpel staat.

Een andere vraag zou kunnen zijn: Moet je dat wel willen zo'n controle? Als een persoon het goed maakt gelukkig en tevreden is en zijn of haar eigen weg wandelt waarom zou daar bemoeienis bij moeten komen van de VU?

Je hoeft tegen geen enkele man of vrouw te zeggen hoe ze zouden moeten leven of wat ze zouden moeten dragen, waarom kan dat bij transen dan wel?

Ik vind, het moet er in de eerste plaats omgaan of iemand stabiel en gelukkig is, niet of iemand zich aan de behandelregels houdt.

[ik ben hier niet meer]

Volgens SOC zou je 3 maanden bewijsbaar in het andere geslacht moeten leven. Dan zou je ook hormonen moeten krijgen. Komt op hetzelfde neer als dat ze bij het VU zeggen binnen 3 maanden na hormonen start RLE.

Ik vind zelfs dat dat stabiel en gelukkig al moeilijk is. Een grote groep is depressief als ze zich melden bij het genderteam. Dat is niet meteen over als je begint met hormonen, als het al over gaat zelfs.

[snoopy]

Volgens SOC zou je 3 maanden bewijsbaar in het andere geslacht moeten leven. Dan zou je ook hormonen moeten krijgen. Komt op hetzelfde neer als dat ze bij het VU zeggen binnen 3 maanden na hormonen start RLE.

Ik vind zelfs dat dat stabiel en gelukkig al moeilijk is. Een grote groep is depressief als ze zich melden bij het genderteam. Dat is niet meteen over als je begint met hormonen, als het al over gaat zelfs.

Ja, dat ben ik ook met je eens.

[Frederique_]

Ik vraag me alleen af hoe je aan een gedocumenteerde 3 maanden van RLE kunt komen.

Outings-email van het werk, zou dat niet voldoende zijn?
Kijk, je kunt er een detective op willen zetten om te zien of men de waarheid spreekt, maar gaat dat niet wat ver?

Volgens SOC zou je 3 maanden bewijsbaar in het andere geslacht moeten leven. Dan zou je ook hormonen moeten krijgen. Komt op hetzelfde neer als dat ze bij het VU zeggen binnen 3 maanden na hormonen start RLE.

In de SoC staat bij de RLE helemaal NIETS over hormonen: volgens de SoC is RLE gewoon 24/7 leven in het gender dat het beste bij je past. Sterker nog: in het hoofdstuk van de RLE staat dat JIJ en NIET DE SPECIALIST beslist wanneer en hoe de RLE begint/verloopt.
Omgekeerd staat bij hormonen wel iets over RLE: het is mogelijk om hormonen te krijgen als je geen RLE wilt.

Kortom: wat je schrijft klopt gewoon niet met de tekst van de SoC.
En: de VU gaat in tegen de SoC door te eisen dat je binnen 3 maanden na start hormonen 24/7 in een vrouwelijk gender moet gaan leven.

Groetjes,

Frederique

[ik ben hier niet meer]

Outings-email van het werk, zou dat niet voldoende zijn?
Kijk, je kunt er een detective op willen zetten om te zien of men de waarheid spreekt, maar gaat dat niet wat ver?
................................
Kortom: wat je schrijft klopt gewoon niet met de tekst van de SoC.
En: de VU gaat in tegen de SoC door te eisen dat je binnen 3 maanden na start hormonen 24/7 in een vrouwelijk gender moet gaan leven.

Outing e-mails ? Als je niet werkt ? Moet je dan brieven schrijven naar je familie ? Zo'n e-mail is trouwens ook makkelijk te faken. Ik vind het heel simpel geschreven voor iets wat niet simpel is in praktijk.

Wat betreft het 2e deel, ik heb nergens geschreven dat het VU zich aan de huidige SOC houdt, dus ja, mijn tekst klopt niet met SOC.
Ook heb ik nergens geschreven in een vrouwlijk gender, dat doe ik minder en minder, want wat we hier vaak vergeten zijn de vrouw naar man transseksuelen, maar ja, die komen hier volgens mij (bijna) niet. Toch vind ik dat die wel bij de groep horen.

Je zou moeten zorgen dat je bij de commissie komt die de SOC bepaalt Frederique, je kent hem geloof ik van buiten. Dit jaar is het bi-annual congres in Oslo, niet zo ver weg. Dan hoor je waarschijnlijk heel andere dingen ook. SOC bepaalt niet wat het VU moet doen, het is en blijft een richtlijn.

[Frederique_]

Volgens SOC zou je 3 maanden bewijsbaar in het andere geslacht moeten leven. Dan zou je ook hormonen moeten krijgen. Komt op hetzelfde neer als dat ze bij het VU zeggen binnen 3 maanden na hormonen start RLE.

En dit is dus waar ik op reageerde: dit klopt dus domweg niet. Wat de VU doet is iets HEEL iets anders dan dat de SoC aangeeft. Want volgens SoC kun je ook, mits onder controle van een psycholoog, zonder RLE hormonen krijgen (3b in het stukje gequote tekst hierboven en het stukje daaronder in hoofdstuk VII van de SoC waar expliciet staat dat hormonen zonder RLE mogelijk is). Sterker nog: het kan zelfs (zie de volgende, niet gequote, zin in de SoC) zonder dat aan 3a of 3b voldaan wordt als endocrinologen willen voorkomen dat mensen via illegale wegen hormonen gaan krijgen.

En ik in de SoC-commissie? Dat kan niet, althans niet zolang ik zelf geen endocrinoloog of psycholoog ben. Ze zouden ook niet zo vrolijk van mij worden - en ik niet van hen. Op dit moment zit Van Trotsenburg in die commissie en ik heb -helaas- aanwijzingen dat de SoC-7 niet zo flexibel is als dat SoC-6 is. Laten we eerlijk zijn: met SoC-6 kan vrijwel alles. Het enige dat niet kan is een geslachtsoperatie zonder hormonen/RLE. Maar er staat echt NIETS over minimumcriteria voor diagnostiek. Gelukkig maar, want dat geeft mensen wereldwijd de vrijheid om hier soepeler mee om te gaan als dat de VU nu doet. Hoe dat na het WPATH-congres gaat aflopen is natuurlijk helemaal de vraag. En ja, ik heb overwogen om er heen te gaan maar nee, dat gaat dit jaar nog niet gebeuren. Misschien over 2 of over 4 jaar wel.

Outings-emails als je niet werkt: tsja. Kan ook richting je familie, kan ook richting mensen in je woonomgeving, kan ook ... . Je kunt ook je buurvrouw schriftelijk laten verklaren dat ze je sinds 3 maanden geleden wel als vrouw, maar nooit als man gezien heeft. Het is daarnaast natuurlijk een feit dat je aan iemand kunt zien hoe rustig die in de kleren zit waarin die zich presenteert. Als je als endocrinoloog twijfelt kun je doorvragen. En zo niet, dan kun je gaan behandelen volgens de SoC.

Op het gebied van hormoonbehandeling al-dan-niet in combinatie met de RLE ken ik de SoC van buiten. Ik heb ook veel aan die kennis gehad in het eerste gesprek met de endocrinoloog in oktober 2006 (hij kon ineens niet verklaren hoe het kwam dat twee mensen van de VU die SoC ondertekend hadden en hij maar vol bleef houden dat "hormonen zonder SRS zich niet bewezen hadden" <g>).

Groetjes,

Frederique

[adriana]

Frederique, in antwoord op je opmerking hierover en
voor de geinteresseerden in de stoffige materie
betreft 5.1.2. zoals hieronder

5. Explication
5.1 Prior to the initiation of hormonal sex reassignment:
5.1.1 The patient must demonstrate that the sense of discomfort with the self and the urge to rid the self of the genitalia and the wish to live in the genetically other sex role have existed for at least 2 years.
5.1.2 The patient must be known to a clinical behavioral scientist for at least 3 months and that clinical behavioral scientist must endorse the patient’s request for hormone therapy.

Deze versie is vervangen in 2001 volgens mij door wat je hiervoor ook al vermeld heb

Eligibility Criteria.
The administration of hormones is not to be lightly undertaken because of their medical and social risks. Three criteria exist.
1. Age 18 years;
2. Demonstrable knowledge of what hormones medically can and cannot do and their social benefits and risks;
3. Either:
a. a documented real-life experience of at least three months prior to the administration of hormones; or
b. a period of psychotherapy of a duration specified by the mental health professional after the initial evaluation (usually a minimum of three months).
In selected circumstances, it can be acceptable to provide hormones to patients who have not fulfilled criterion 3 - for example, to facilitate the provision of monitored therapy using hormones of known quality, as an alternative to black-market or unsupervised hormone use.

Maar in feite is de 5.1.2 overeind gebleven door 3b in de nieuwere versie.
daar ging het mij om, min. 3 maanden intensieve psychotherapy.

Een real life experience van 3 maanden, onkontroleerbaar hoe dit gedaan is, papier is geduldig, vind het maar een zwakte bod en niet in het belang van diegene die hormonen wil gaan gebruiken.

Hormonen buiten medische kontrolle te gebruiken is "not done" - zeer onverantwoordelijk.

groetjes Adriana

[Lisa met een S]

Als ik van te voren juist was voorgelicht had ik andere keuzes gemaakt. Je mag er toch g-v-d vanuitgaan dat de informatie die je krijgt klopt en dat je, als je verkeerde aannames maakt, daar door artsen en psychologen op gewezen wordt. Bij de VU ben ik daar wel op gewezen - maar pas toen het (veel) te laat was. Zie ook hiervoor de eerder genoemde thread.

Volgens mijn herinnering heb je al lang voordat je bij de VU had aangemeld via het forum te horen gekregen hoe de procedure verloopt, en hoelang het allemaal zou kunnen duren. Volgens mijn herinnering heb je al lang voordat je bij de VU had aangemeld je ongenoegen geuit over de procedures zoals men ze daar hanteert, en had je al van oa Mara en anderen (waaronder ikzelf) ook het advies gekregen om alternatieven wegen te zoeken. Volgens mijn herinnering had je meerdere keren aangegeven dat je niet gelooft in de onfeilbaarheid van doktoren, dus waarom je geen scepsis had in het vertrouwen van jouw internist dat de genderteam van de VU meer meegaande zou zijn voor jou dan ze waren voor de leden van het forum die voor jou bij de VU zijn geweest is een mysterie voor mij. Je had het kunnen weten. Je hebt in volle kennis van hoe het procedure verloopt gekozen om de weg te bewandelen zoals het nu is.

Voordat je daar ging, klaagde je daarover. Tijdens het proces, klaag je erover. Erna zal je waarschijnlijk ook erover blijven klagen. Totnutoe heeft jouw strategie je niet geholpen om sneller je einddoel te bereiken, en geen verandering tot stand gebracht in het proces zoals het is, en ook geen enkele medestander voor jouw streven naar verandering gewonnen. Als je doel inderdaad is om iets te veranderen in het proces, is het misschien tijd dat je je afvraagt, of dit een doeltreffend manier is.

Groetjes,
Lisa

Lisa

[snoopy]

foutje berichtje kan weg