Alles net verteld, hoe nu verder?

[Lilly!]

Ik heb het afgelopen dinsdag aan mijn vrouw verteld.

Wat ik daarvan geleerd heb is: voor jezelf een plan maken van hoe en wat je wilt vertellen zeker helpt om je eigen gedachten te ordenen. Dit is het wat gedeelte. Maar ga er niet vanuit dat je de regie hebt tijdens het gesprek, het hoe gedeelte.
Mijn vrouw is niet iemand die na een paar geruststellende woorden in het begin ontspannen naar achter gaat hangen, de voetjes omhoog legt, nog eens haar kopje thee inschenkt en rustig een lekker koekje in haar mond stopt omdat ze weet dat er een lange beschouwing van mij komt waarin ik al haar en mijn overwegingen uitgebreid en weloverwogen in perspectief zet om daarna af te sluiten met een aantal opties van hoe, vanaf nu, dit toch enigzins verrassend nieuwsfeitje in te passen in onze relatie. Om vervolgens nadat we deze verrijking aan onze relatie te hebben toegevoegd weer over te gaan tot de orde van de dag.

Helaas, zo ging het niet.

De weloverwogen rustige aftrap was succesvol gedurende de eerste ongeveer 15 seconden. Daarna overrede mijn vrouw mij op haar overtuigende manier om direct tot de kern te komen.
Pfff ehhhhh... Ik heb kleren gekocht....stamelde ik.. Enigszins geïrriteerd werd deze opmerking niet serieus genomen, maar ik verzekerde haar dat het echt zo was. Na een lange stilte van zeker 2 seconden zei ze met angst in haar stem: vrouwenkleren? Bingo, we zijn er, het spel ligt op de wagen, er is geen weg meer terug..... Ja antwoorde ik. Mijn vrouw vroeg zich ongetwijfeld af of ze nog steeds in hetzelfde universum zat, en dat was zo, alleen zag alles wat hetzelfde was er toch ineens anders uit.
Het was geen leuk gesprek, had ik ook niet verwacht.
Het was zwaar voor haar, helaas.
Ze snapt dat het altijd in me heeft gezeten, maar wil toch echt graag een man en geen vrouw.
Mijn kleding en mij omgekleed zien is voor haar nog 10 miljoen stappen te ver. Ze is bang voor de impact die dat op haar heeft. Daar heb ik natuurlijk begrip voor.
Hoewel de knuffels en kusjes er op het eind zijn geweest, is ze met een slaappil op naar bed gegaan, maar had toch slecht geslapen. Het heeft haar hard geraakt en ik heb haar de volgende dag nog wat meer gerust kunnen stellen dat ik echt nog steeds alleen van vrouwen hou en haar in het bijzonder en dat mijn mannelijke uiterlijk mannelijk blijft inclusief dat ding. Uitgezonderd natuurlijk wanneer ik mijn andere kleren aan heb.

Het is voor mij lastig om te beloven dat het bij af en toe CD-en blijft en stopt.
Ik ben zelf nog maar net sinds januari aan het ontdekken. Soms kan ik het een plekje geven, maar meestal komt de drang om me als vrouw te kleden weer sterk terug. En dan moet ik mij tenminste heel even laten gaan.
Het als vrouw kleden en dan vrouw zijn geeft mij verliefdheidsgevoelens in mijn buik. Best wel prettig gevoel natuurlijk, hoop dat dat nog lang blijft!
Zoveel vragen......pfff.

De afgelopen 3 dagen is het onderwerp niet meer besproken en alles gaat zijn gangetje.

Komt dit bekend voor????

[I.G.Norance]

Zeker, zéér bekend.
Ik had mijn verhaal op papier gezet en vele malen gecorrigeerd.
En toen de definitieve versie voorgelezen nadat ik gevraagd had mij zo mogelijk niet te onderbreken.
Oók aan m'n dochter.
Maar voor mij was het nog moeilijker omdat ik al veel verder was gegaan en nog veel verder zou gaan.

grts & sterkte.

[ChantalZwolle1959]

Hoe kan je zoiets goed vertellen of voorbereiden? Ook ik heb die knoop doorgehakt. Ik moest het gewoon vertellen. We hebben geen geheimen voor elkaar. Nu dus wel. De wens om vaker en meer vrouw te willen en kunnen zijn begon bij mij de overhand te krijgen. Dat stiekem gedoe past niet bij ons. Maar om je vrouw nou even te vertellen dat je af en toe vrouw wilt zijn, daar is geen regie voor. De knoop doorgehakt en we waren allebei emotioneel. Ze schrok zich rot. Welke vrouw zit hier op te wachten? Na een tijd deze mededeling te laten rusten, is er heel veel over gesproken. Ik heb geluk en een (wat mij al bekend was) een schat van een vrouw. Ze heeft het geaccepteerd en na lange tijd koopt ze zelfs kleren voor me. Nu is het bij ons gewoon. Wat ik zei. Ik heb geluk met deze lieve vrouw.

[Krabke]

Hoi Lilly!
Dit komt heel bekend voor!
Ik heb gisteren zo ongeveer uw scenario over gedaan.
Gevolg: zo zal het misschien tolereren, maar zeker niet steunen. Begrijpen doet ze het ook niet.
De kans op sex, en dat stond al op een bijzonder laag pitje, heb ik nu (niet zo erg vrolijk) opgeblazen.
Ook voor mezelf: schaamte, ik zie me hier thuis 'Sanne' niet opstaan of rondlopen, dat zal dus alsnog stiekem moeten gebeuren op mijn boot of zo.
(Terwijl ik dat nu net wou vermijden door van het begin af aan open kaart te spelen).

Ik barste uit in huilen toen ik het haar vertelde, maar troosten kwam ze me niet.
Het was voor haar wellicht een knal bij heldere hemel en zeker niet prettig om horen.

Ik hoop dat de komende dagen gaan verlopen zoals bij Chantal hier, dat mijn vriendin me toch ergens zal steunen. Mocht ze voor mij kleren kopen, zou al helemaal fijn zijn.
De Sanne in mij maakt me gelukkig, maar ze brengt momenteel heel wat pijn mee ook.

[Sponstanietje]

Als eerste dank voor het delen voor je verhaal.

Vertellen is altijd een gok met een risico dat je je relatie (en misschien zelfs meer) kwijtraakt.

Je partner wordt geconfronteerd met:
A) dat ze dacht dat haar man geen geheimen voor haar had - dus een gebrek aan vertrouwen van haar partner naar haar - dit is alleen het geval wanneer het langer verzwegen wordt
B) dat er een redelijke kans is dat (in haar optiek) haar man iemand anders is of wordt dan met wie ze getrouwd is
C) dat er op seksueel of vlak van liefde dingen kunnen veranderen. Als zij hetero is en jij bijv vrouw wilt worden dat het voor haar dan niet lukt om van je te houden als vrouw
D) dat ze behoefte heeft aan masculiniteit en een onthulling als deze daar afbreuk aan doet tot het punt dat je haar respect kwijt bent - denk niet dat dit vaak voorkomt maar het komt voor
E) Traditionele en/of geloofs overtuigingen die botsen met jouw onthulling

Een van de dingen die je kunt doen is vertellen dat je nog steeds dezelfde persoon bent en dat er in de dagelijkse gang van zaken niets veranderd (behalve dat je geen geheimen voor haar hebt). Maar dat werkt alleen als je het trekt om uitsluitend op je boot je om te kleden en haar niet ermee te confronteren. Als je dat niet van plan bent heeft het ook geen zin om valse hoop te creeeren.

Een ander ding wat je kunt vertellen (indien het zo is) is dat je hetero bent en blijft; dat omkleden een losstaand iets is van seksuele voorkeur. Maar dat heb je ook al gedaan lees ik.

Als ik eerlijk ben, ik zie het niet positief in voor jouw relatie.
Dat zij niets zegt kan waarschijnlijk betekenen dat ze het aan het verwerken is en aan het beslissen is hoe nu verder. Ik ken te weinig verhalen van hoe zoiets afloopt.

[Krabke]

Als ik eerlijk ben, ik zie het niet positief in voor jouw relatie.
Dat zij niets zegt kan waarschijnlijk betekenen dat ze het aan het verwerken is en aan het beslissen is hoe nu verder. Ik ken te weinig verhalen van hoe zoiets afloopt.

Hey Spontanietje,
Het ziet er inderdaad niet goed uit.
Nu pas, na 23 jaar, komt bijvoorbeeld boven dat ze onze sex te soft vond, dat het wat ruiger mocht (en dat kan ik niet geven en is vast ook de reden dat we maar 4x per jaar in bed belanden), een echtscheiding hangt voelbaar in de lucht.
Ik probeer dat positief te bekijken, het is dan echt een nieuw begin en wie weet wat voor fijne mensen zal ik leren kennen.

[Sponstanietje]

RE: na 23 jaar dat het wat ruiger mocht
Over dat soort dingen communiceer je toch met elkaar in een relatie?

Desnoods dat je bespreekt om de relatie gedeeltelijk open zet zodat ze aan haar trekken kan komen, want mm ik kan mij vinden in jouw stelling. Ik zou bijvoorbeeld totaal niet mijn vrouw vernederend willen toespreken tijdens de daad (hoeft ook niet, maar stel..) - dat gaat tegen mijn aard in.

Maar goed ik begreep dat de knoop is doorgehakt, dus dan is het idd alleen voorwaards.
Ik hoop wel dat je je een beetje redt qua vinden van nieuwe contacten/een nieuwe relatie. Het is volgens mij tegenwoordig moeilijker dan ooit (of je moet glibberige figuren leuk vinden).

[Krabke]

Goedemorgen Sponstanietje,
Ik denk dat communicatie hier inderdaad goed fout zit.
Ze vertelde me gisteren, toen ik vroeg waarom ze dit nu pas allemaal vertelde, dat ze gewoon beschaamd is over haar lichaam.
Bon: we gaan de breuk on hold zetten, ze gaat hulp zoeken voor bepaalde issues, en een goed idee van je dat ik kan voorstellen: een open relatie.
Dank voor je fijn feedback alvast

[laura.sparkle]

...
Je partner wordt geconfronteerd met:
A) dat ze dacht dat haar man geen geheimen voor haar had - dus een gebrek aan vertrouwen van haar partner naar haar - dit is alleen het geval wanneer het langer verzwegen wordt
B) dat er een redelijke kans is dat (in haar optiek) haar man iemand anders is of wordt dan met wie ze getrouwd is
C) dat er op seksueel of vlak van liefde dingen kunnen veranderen. Als zij hetero is en jij bijv vrouw wilt worden dat het voor haar dan niet lukt om van je te houden als vrouw
D) dat ze behoefte heeft aan masculiniteit en een onthulling als deze daar afbreuk aan doet tot het punt dat je haar respect kwijt bent - denk niet dat dit vaak voorkomt maar het komt voor
E) Traditionele en/of geloofs overtuigingen die botsen met jouw onthulling
...

Hoi Sponstanietje,

Wauw, dankjewel voor deze complete opsomming!

Ik heb ze zelf met vallen en opstaan ook ondervonden in mijn relatie, maar had ze nog niet zo strak op een rijtje. Heel fijn.

Liefs, Laura.

[laura.sparkle]

Goedemorgen Sponstanietje,
Ik denk dat communicatie hier inderdaad goed fout zit.
Ze vertelde me gisteren, toen ik vroeg waarom ze dit nu pas allemaal vertelde, dat ze gewoon beschaamd is over haar lichaam.
Bon: we gaan de breuk on hold zetten, ze gaat hulp zoeken voor bepaalde issues, en een goed idee van je dat ik kan voorstellen: een open relatie.
Dank voor je fijn feedback alvast

Hoi Sanne,

Moeilijk, moeilijk.

Dat "on hold" is een goed idee. Geef elkaar een aantal maanden, of desnoods een jaar, de tijd om na te denken.

Heb ik zelf ook gedaan. Wat er daarna ook uit komt, dan hebben jullie er in ieder geval goed over nagedacht. Vermoedelijk zijn jullie ook lang getrouwd, dus dat verdient jullie relatie sowieso.

Liefs, Laura.

[Krabke]

Hoi Sanne,
Moeilijk, moeilijk.
Dat "on hold" is een goed idee. Geef elkaar een aantal maanden, of desnoods een jaar, de tijd om na te denken.
Heb ik zelf ook gedaan. Wat er daarna ook uit komt, dan hebben jullie er in ieder geval goed over nagedacht. Vermoedelijk zijn jullie ook lang getrouwd, dus dat verdient jullie relatie sowieso.
Liefs, Laura.

Dankjewel Laura.
We gaan alvast hulp zoeken, en om dat te doen zal ik mijn nek moeten uitsteken: we gaan ook naar een sexuologe (helaas pas binnen enkele maanden, dan is er pas plaats...)
Ik denk dat ik maar best eerlijk ben in die gesprekken en ook over 'mijn Sanne' vertel.
Maar ik moet toegeven dat ik nu weer in de war ben: voorbije weekend was ik heerlijk de 'lieve Sanne', en vanmorgen dook er een fantasie op in mijn hoofd dat ik mijn vriendin met haar buik tegen het aanrecht duw, haar slipje uit doe en haar doggy style neem... (maar ik heb dat tot nu toe nooit gedurven om initiatief te nemen). Dat is helemaal het tegenovergestelde van Sanne... Dit 'gezwalp' in mijn hoofd maakt me gek.