Schuldig gevoel

[Evelien86]

Ik weet niet of ik dit op de juiste plek neerzet.
En misschien is het ook niet leuk om te lezen.
Mijn excuses hiervoor alvast.
Maar ik wou het toch even kwijt.
Als Bigender zijn er echt momenten dat ik me echt vrouw voel. Iets wat jullie allemaal wel zullen herkennen ook.
En dan komt ook echt wel een ander persoon boven.
Eentje dat er nu ik dit schrijf niet is. Omdat ik niet altijd me kan kleden. Doe ik vaak even shein open ofzo.
En dan droom ik dat ik de kleding die ik zie draag.
En vaak deel ik dit ook wel met vriendinnen. Iets wat ze over het algemeen wel begrijpen. En ook suport aan geven . Waarvoor ik hun dankbaar ben. Daarnaast ben ik ook homo. En geregeld heb ik het wel is over leuke mannen bij mijn vriendinnen. Dit wanneer mijn mannelijke ik er is . Maar ook mijn vrouwlijke ik. Ook hier zit begrip in. Maar ondanks het begrip voel ik me toch vaak schuldig. Schuldig omdat ik bepaalde uitspraken doe over mannen . Zn schuldig over delen van kleding die niet voor mij bestemd zijn. Het klinkt allemaal heel stom. Maar wou het toch kwijt

[Sponstanietje]

Denk dat ik het wel snap.

Ik zie mijzelf niet als bi-gender maar ik heb wel een girl-mode waar ik vanzelf in mijn hoofd naartoe switch (mijn vrouw kan het precies spotten wanneer ik een bepaalde glans/blik in mijn ogen heb). Hoef ik niet eens voor omgekleed te zijn, al versterkt het omkleden het wel.
Is trouwens ook niet genderfluid, ben in alle gevallen nog steeds een mannetje

Daarnaast is het ook zo dat ik bi ben maar met sterke voorkeur voor vrouwen/vrouwelijkheid, maar dat dat dan beetje verschuift als ik in girl-mode zit met mijn hoofd.
Soms komt er dan zo'n gedachte in mijn hoofd dat ik mijn bi-seksualiteit mijzelf maar wijs maak, want ik ben nog nooit intiem met een man geweest (heb ondanks open huwelijk nog steeds een bodycount van 1) - zou het wel willen verkennen een keer, maar wil geen chasers/griezels haha.
Of schuld gevoel tov transgenders - alsof wat er in mijn hoofd omgaat eigenlijk relatief gezien onbelangrijk is. Ik weet dat niet de juiste manier is om er tegenaan te kijken, maar goed soms heb je een bui..

En ja bij dressen komt schuld gevoel kijken (schuldgevoel hoor ik zelfs heel vaak bij de crossdressers die ik online heb gesproken langskomen), maar zelfs binnen een crossdressing community voel ik mij zelfs schuldig.
Vooral als het een clubje dames is die lekker van bloemenjurkjes en nagels lakken en lekker shoppen houdt - kom ik aanzetten met mijn jongere stijl die soms misschien helemaal niet proper is

[Evelien86]

Denk dat ik het wel snap.

Ik zie mijzelf niet als bi-gender maar ik heb wel een girl-mode waar ik vanzelf in mijn hoofd naartoe switch (mijn vrouw kan het precies spotten wanneer ik een bepaalde glans/blik in mijn ogen heb). Hoef ik niet eens voor omgekleed te zijn, al versterkt het omkleden het wel.
Is trouwens ook niet genderfluid, ben in alle gevallen nog steeds een mannetje

Daarnaast is het ook zo dat ik bi ben maar met sterke voorkeur voor vrouwen/vrouwelijkheid, maar dat dat dan beetje verschuift als ik in girl-mode zit met mijn hoofd.
Soms komt er dan zo'n gedachte in mijn hoofd dat ik mijn bi-seksualiteit mijzelf maar wijs maak, want ik ben nog nooit intiem met een man geweest (heb ondanks open huwelijk nog steeds een bodycount van 1) - zou het wel willen verkennen een keer, maar wil geen chasers/griezels haha.
Of schuld gevoel tov transgenders - alsof wat er in mijn hoofd omgaat eigenlijk relatief gezien onbelangrijk is. Ik weet dat niet de juiste manier is om er tegenaan te kijken, maar goed soms heb je een bui..

En ja bij dressen komt schuld gevoel kijken (schuldgevoel hoor ik zelfs heel vaak bij de crossdressers die ik online heb gesproken langskomen), maar zelfs binnen een crossdressing community voel ik mij zelfs schuldig.
Vooral als het een clubje dames is die lekker van bloemenjurkjes en nagels lakken en lekker shoppen houdt - kom ik aanzetten met mijn jongere stijl die soms misschien helemaal niet proper is

Het is dus blijkbaar iets waar meer bij zitten

[Cindy74]

Ik heb het hier eens goed bekeken, en gelezen.
Ik heb het vroeger, (nu zo’n twee jaar geleden) ook meegemaakt, (in het begin dan toch) tot ik bij mezelf dacht: laat de mensen maar denken, IK voel me goed in de kleding die IK draag. En hebben zij daar moeite mee, wel, dan is dat vanaf NU niet mijn, maar HUN probleem. En ik mertke vrij snel dat de negatieviteit gelijdelijk aan, omdraaide richting positieviteit. Dus, hou de moed erin en als je iemand ziet die niet met jou manier van doen overweg kan, denk dan maar § dat is jou probleem, niet het mijne§. dus positief blijven denken, O.K. het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar vroeg of laat, (hoop vroeg) kom je er zelf ook wel achter. Dus hou er de moed maar in. Het ga je zekers lukken.

[Evelien86]

Dankjewel voor deze woorden Cindy