Help, de mallemolen in mijn hoofd stopt maar niet

[Krabke]

Hoe het kwam, ik weet het niet, maar zo een dikke week geleden nu, sloeg de bliksem in mijn hoofd.
Wie wil, vind mijn 'introductie' wel onder "Hallo allemaal" = Nooit te laat?
In elk geval was ik de voorbije drie dat naar mijn boot en deed daar een 'test'. Die bliksem sloeg een week eerder toe, het voelde als een kurk die van een fles getrokken werd, en de 'Sanne' die steeds in mij zat en soms eens opdook, er nu helemaal uit kwam, en geen zin meer heeft om weer in de fles te verdwijnen.
Ik gaf Sanne alle ruimte en zeilde echt in een rokje, en sleep in een nachtkleed. Ik voelde me happy. Mijn gedragingen pasten zich aan, wat ik zelf vreemd vond.
Ik had gelezen dat je dit niet stiekem mag doen, wee zo snel mogelijk open met je partner. Dus zodra ik na één 'tet'-avond wel voelde dat Sanne me gelukkig maakt, stuurde ik alvast een WhatsApp naar mijn vriendin dat ik zondag, als ik weer thuis kom iets te vertellen heb, te bespreken.
Ze kreeg meteen al schrik en vroeg of het 'ernstig ' is, waarna ik maar gelijk al een 'introductie' schreef.
Het weekend zelf bleef ik zoveel mogelijk de gelukkige Sanne...
Gisteren reed ik dan naar huis, en naarmate ik meet ons huis naderde leek Sanne te 'vervagen'.
Uiteindelijk, tijdens het gesprek, huilde ik nogal wat af: schaamte, twijfel,... en vreemd genoeg ook geen Sanne meer te bespeuren.
Ook vandaag, nog geen dag na mijn 'biecht' geen Sanne te bespeuren. Ik weet het op den duur niet meer: ik wil reincarneren als vrouw, wil leven als vrouw, en andere dagen, maanden, is dat gevoel er niet. Ik ben man, wil sex met mijn vriendin (als gebeurt dat zelden), en ter gelijker tijd, op momenten, toch wil ik zelf vrouw zijn.
Het maakt me gek....

[Sponstanietje]

Ik noem dit de 'roze wolk'. Heb het zelf ook dat gevoelens soms sterker worden en soms weer minder. Soms schaam ik mijzelf zelfs daarvoor omdat het net lijkt alsof ik crossdressing 'fake' alsof het een soort 'fase' is of dat ik mij aanstel. Maar ik weet tegelijk ook dat dat niet zo is.

Het heeft ook invloed op hoe ik mij gedraag. Is het gevoel sterker, dan voel ik mij vrouwelijker en ook als man uit ik mij op subtiele manieren iets anders dan wanneer de wolk er niet is. Ook ben ik dan zachter in mijn aanraking wanneer ik mentaal in 'girl mode' zit.

Ik heb mij afgelopen week weer omgekleed wanneer daarvoor het maanden geleden was voordat ik dat gedaan had. Soms had ik gelegendheid om mij om te kleden en dan 'ging het niet' of ik praatte mijzelf om, om het niet te doen. Het voelt heel dubbel.

[Krabke]

Hey Sponstanietje,
Dank voor je reactie. Je beschrijft het mooi, waarvoor dank. Zo lijkt het inderdaad.
Ik voelde vanmorgen geen Sanne, toen ik opstond, maar daarnet ging ik naar de supermarkt, en hop: daar was Sanne weer. Ik merk idd ook dat ik me iets anders gedraag: wat meer zacht, vrouwelijk. Hoe lang de 'wolk' blijft duren nu weet ik niet.
Wat wel is, is dat ik nu niet vrijelijk kan zijn, ondanks mijn 'outing' gisteren. Wellicht ook omdat ik me schaam, en mijn vriendin het er moeilijk mee heeft.
Blij dat ik niet de enige ben.