Je bent niet zoals anderen
je bent geboren, maar verkeerd
je veranderd
je bent als een pop die een vlinder word
Je wilt het iedereen zeggen
Ze moeten je accepteren
Want je kan niet meer leven
Zoals je geboren bent
Je vrienden weten het
Ze accepteren het
Je bent wie je bent
Je blijft dezelfde mens
je veranderd en veranderd
Je leert en leert
en langzaam, heel langzaam
word je wie je echt bent
Maar dan begint het op te vallen
Waarom blijven je ouders zo stil
Ze remmen je af
maar waarom?
Accepteren ze het niet?
Willen ze niet dat je gelukkig word
Je bent een uitzondering
van jouw zijn er maar 1 op de 30.000
Je moet je thuis "gewoon" gedragen
Je zonderd je af om jezelf te kunnen zijn.
Waarom laten ze je niet zijn zoals je bent?
En je huilt van de pijn
De ruzies lopen hoog op
Je wilt jezelf zijn, maar dat kan niet
Dan ben je het zat
Je wilt thuis weg
Waar gaat dit eindigen?
Accepteren ze het nog?
Of is de hoop vervlogen
en eindigd het in een breuk?
[gedicht]Verlaten
Moderator: Moderators