Hi Ciska,
ik schrijf hier niet veel meer, dat is duidelijk, maar wil hierbij toch even reageren want ik proef in je schrijven, en je humor erin is duidelijk aanwezig, het volgende:
o.a.
misschien een schreeuw om rust, om je even niet hoeven te verdedigen, wie je bent en vooral waarom, zoekend naar een moment van "gelijkheid" met anderen die dit ook zoeken.
Het zoeken naar herkenning en daarmee erkenning van ik ben wie ik ben en ........ het is goed zo.
Het zoeken naar een moment van blijdschap

in wie je bent en dit mag zijn.
De vele vragen, waarom ik?, kan ik het aan?,stoppen ermee?,hoe verder?

, verdwijnen even in een mist gordijn omdat aan de andere kant even de zon schijnt door een moment van samen zijn -meet'n'greet.
Ik denk dat dit alles niet alleen voor jou geldt maar voor de meesten van ons, maar zoals iemand zei in goed Nederlands " the bottom line is - it is my life/lijf"

en dit is ook goed nieuws.
groetjes Adriana