partner voorsprong

Leanne · Bericht door **Leanne** » di sep 04, 2007 4:57

Hi,

Sinds enige tijd ben ik in een tamelijk vervelende discussie verwikkeld met een transgendere persoon die nogal gepikeerd was over mijn uitspraak dat een trans met kinderen en/of ondersteunende partner een voorsprong zou kunnen hebben. Ik maakte deze opmerking omdat ik vroeger zelf nogal radicaal was maar sinds ik kinderen heb ben ik zo mellow as apple butter.
Ik ging toendertijd naar de endicrinoloog en had een lang traject verwacht met bloedafnames en interviews maar vanaf day one kreeg ik al hormonen. Dat verbaasde zelfs de transen bij mij in de buurt maar ik ging erheen zonder enige verwachting en kreeg misschien daardoor wel juist snel hormonen.

Jammer genoeg woont deze persoon niet in de buurt zodat de discussie per email verloopt. Maar ik vraag me af of ik werkelijk zo ver naast de waarheid zit.

Leanne

Babette · Bericht door **Babette** » di sep 04, 2007 9:43

Hi to you too!

ik weet niet precies wat je met "voorsprong" bedoelt, dus als je dat nog even zou kunnen toelichten? Wel is het zo dat een ondersteunende partner natuurlijk een fantastische rijkdom is, ook buiten het trans-zijn om.

Wat betreft het "radicaal-zijn" is het mijns inziens zo, dat naarmate je ouder wordt en meer levenservarig krijgt, de scherpe kantjes er ook wel afgaan (ik ben 55), en je allerlei zaken veel beter kunt nuanceren en relativeren dan die jonge "whipper-snappers"....

Groetjes en liefs,

Babette.

Leanne · Bericht door **Leanne** » di sep 04, 2007 14:36

Hoi Babette,

Haha, "whipper-snappers" - moet ik even onthouden

!

Met voorsprong bedoel ik eigenlijk de feedback die altijd aanwezig is. En juist van iemand die je vertrouwt. Met die feedback bouw je weer zelfvertrouwen op, misschien sneller dan een alleenstaande.

Leeftijd zou er ook wel mee te maken kunnen hebben, ik vroeg me ook af of het lag aan het hebben van kinderen waardoor je e.e.a makkelijker relativeert. Aan de andere kant kunnen kinderen wel heel eerlijk zijn als ze zien dat je een bh of een panty aan doet. Ik schaamde me in het begin een beetje als ze daar naar vroegen maar ze zijn er nu aan gewend. En ik ook.

In het kader van de voorsprong zou je misschien ook kunnen stellen dat je als trans elke dag terugkomt in een gezinssituatie en daarmee (jezelf?) sneller als vrouw in de omgeving accepteert.

Love
Leanne

Babette · Bericht door **Babette** » di sep 04, 2007 14:53

Hoi hoi Leanne,

ik had al zo'n vermoeden dat je zoiets bedoelde. Ik denk dat ik dat wel met je eens kan zijn. Ik ervaar de relatie met m'n partner als iets ongelooflijk moois en unieks, en wij helpen elkaar in een heel breed spectrum met ons mens-zijn. Zij heeft mij in ieder geval heel erg gestimuleerd om meer over mezelf en m'n trans-zijn te weten te komen. Wij stimuleren elkaar om de moeilijke dingen en de pijnplekken in ons leven te overwinnen en zo steeds verder te komen in de essentie van ons mens-zijn.

Ik denk dat ik in m'n eentje nooit zover gekomen zou zijn, maar dat blijft koffiedik kijken...

Groetjes en liefs,

Babette.

Lisa met een S · Bericht door **Lisa met een S** » wo sep 05, 2007 20:14

Het kan zijn, dat een genderteam (waar dan ook), alvorens te beginnen met de behandeling, zich eerst willen vaststellen, of zowel de patiente als het omgeving van de patient, stabiel genoeg is om de veranderingen te verwerken. Het kan zijn, dat de vaststelling makkelijker is voor een patiente in een stabiele relatie met een partner die haar steunt, dan voor iemand zonder relatie.

Lisa

natasja · Bericht door **natasja** » vr nov 02, 2007 19:57

Leanne schreef:Hoi Babette,

Haha, "whipper-snappers" - moet ik even onthouden !

Met voorsprong bedoel ik eigenlijk de feedback die altijd aanwezig is. En juist van iemand die je vertrouwt. Met die feedback bouw je weer zelfvertrouwen op, misschien sneller dan een alleenstaande.

Leeftijd zou er ook wel mee te maken kunnen hebben, ik vroeg me ook af of het lag aan het hebben van kinderen waardoor je e.e.a makkelijker relativeert. Aan de andere kant kunnen kinderen wel heel eerlijk zijn als ze zien dat je een bh of een panty aan doet. Ik schaamde me in het begin een beetje als ze daar naar vroegen maar ze zijn er nu aan gewend. En ik ook.

In het kader van de voorsprong zou je misschien ook kunnen stellen dat je als trans elke dag terugkomt in een gezinssituatie en daarmee (jezelf?) sneller als vrouw in de omgeving accepteert.

Love
Leanne

Ik hoopte altijd dat mijn partner zo meegaand zou kunnen zijn, maar helaas..
Toen zij op een gegeven moment achter mijn persoonlijkheid kwam werd ik voor de keus gesteld, met als voorwaarden dat ik mijn kinderen nooit meer zou zien.
Oh Oh Oh, had ik mezelf jaren geleden maar recht in de spiegel aangekeken, dan had ik het nu niet zo verschrikkelijk moeilijk gehad...
Dus een voorsprong.. Ik niet

Babette · Bericht door **Babette** » za nov 03, 2007 10:20

Hoi hoi,

natasja schreef:Toen zij op een gegeven moment achter mijn persoonlijkheid kwam werd ik voor de keus gesteld, met als voorwaarden dat ik mijn kinderen nooit meer zou zien. Oh Oh Oh, had ik mezelf jaren geleden maar recht in de spiegel aangekeken, dan had ik het nu niet zo verschrikkelijk moeilijk gehad...

dat klinkt erg moeilijk! Wel blijkt uit de eerste zin dat je partner niet op de hoogte was van je trans-zijn. Ik heb bij aanvang van m'n relatie m'n partner direct op de hoogte gesteld van wie ik was en hoe dat werkte op dat moment. Dat is nu alweer 16 jaar geleden, en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. In een relatie doe je, ons inziens, alles samen, je bespreekt alles en je neemt samen beslissingen.

Wel vind ik dat schermen met de kinderen regelrechte chantage!

Dat bevordert goede communicatie zeker niet!

Groetjes en liefs,

Babette.

Leanne · Bericht door **Leanne** » wo nov 07, 2007 0:16

Hoi,

ik sluit me even aan bij Babette, ik heb mijn partner redelijk snel ingelicht over hoe ik was.
Het hangt natuurlijk van je partner af maar ik denk, Natasja dat het voor je partner na zoveel tijd een wat onaangename verassing is geweest. Ik zou proberen -vooral met oog op toekomst en/of kids - toch een opening te vinden voor de nodige communicatie zodat je in ieder geval wat uitleg kunt geven.
Succes! (en als je wilt laat weten hoe het verloopt...!?)

Lee

Babette · Bericht door **Babette** » wo nov 07, 2007 9:53

Hoi hoi,

Leanne schreef:het hangt natuurlijk van je partner af

partner is in deze ook precies het juiste woord! Als je een relatie onderhoudt waarin beide partners volstrekt gelijkwaardig aan elkaar zijn, kun je heel veel oplossen. Mijn partner vindt m'n trans-zijn ook niet altijd even gemakkelijk, maar er is altijd ruimte om er over te praten, zaken goed te belichten en dingen waar je partner tegen aan loopt op te lossen, of inzichtelijk te maken. Dat helpt enorm!

Groetjes en liefs,

Babette.

Irene · Bericht door **Irene** » do nov 08, 2007 21:36

Het hangt ook van jezelf af (niet alleen van je partner).

Mijn partner heeft en vooral mijn kinderen hebben een remmende werking (bij mijzelf), dat kan je een voorsprong noemen ;.)

Irene

Arike · Bericht door **Arike** » di nov 13, 2007 0:14

Ik denk dat voorsprong of niet, toch vooral iets is wat uit de onderlinge wisselwerking moet komen
Nu mijn relatie inmiddels een paar maanden achter me ligt kan ik er langzamerhand weer iets meer van een afstandje naar kijken.
Mijn ex- vergrootte die paar mannelijke eigenschappen die ergens wel in mij zitten graag uit tot 100% man (of liever 200%

) en dat had toch wel een dusdanig blokkerende werking op mij dat mijn ontwikkeling traag en schokkerig verliep. En feedback? Na ja, ze wilde eigenlijk niets zien...
Hoewel alleen ook niet alles is... heb ik het gevoel nu wel een stuk rustiger en evenwichtiger te worden, wat mijn proces wel weer een stukje vergemakkelijkt.

ik ben hier niet meer

Het kan voor en nadelen hebben om een partner te hebben. Mijn ex-partner heb ik zodra ik zelf wist wat er met me aan de hand was bij alles betrokken, maar ze wilde eigenlijk liever niet dat ik het deed, en wilde bepaalde feiten toentertijd niet onder ogen zien. Dat heeft mij veel problemen gegeven en heeft er voor gezorgd dat er wat dingen na ongeveer een jaar hormoon gebruik zijn mis gegaan. Vanaf dat moment is er vanuit het genderteam een aantal maanden een zeer intensieve begeleiding geweest, ik alleen, zij alleen, en samen bij de psycholoog. Toen ik eigen woonruimte had gevonden is dat weer bijgesteld en wat minder intensief geworden.
Eind jaren '90 was het wel zo volgens mij dat als je getrouwd was en kinderen had je minimaal 4 ipv 3 gesprekken moest hebben, want mijn psychologe wilde mij na 3 gesprekken niet bespreken, en na 4 wel, terwijl het 4e gesprek eigenlijk alleen was van wanneer wordt ik nu besproken.

Ik heb nu, 9 jaar na de operatie wel nog steeds een goed contact met de kinderen en mijn ex, soms woont er eentje een aantal jaren bij mij om verschillende redenen.

Alleen heeft mijn ex me een tijd geleden toevertrouwd dat ze toch eigenlijk nog steeds verliefd op me is. Ik helaas niet meer op haar, oa door alles wat er gebeurd is. Ik vind dat best moeilijk. Ik heb nu 9 jaar dezelfde vriend, is ook niet altijd rozengeur en manendschijn maar ja, je kunt niet alles hebben.