een stapje te hard

[Wilma_]

Hallo allemaal,

Ik heb even getwijfeld of ik dit moest bespreken op dit forum maar doe het toch omdat er misschien meerdere partners zijn die dit herkennen.
Zoals jullie waarschijnlijk al weten heeft Kendra besloten om het traject bij de VU in te gaan.
Sinds zij deze beslissing heeft genomen lijkt het wel alsof de kurk van de fles is.
Afgelopen vrijdag heeft zij het voor het eerst aan iemand op school verteld, toen ik dit hoorde heb ik haar geadviseerd om daar voorzichtig mee om te gaan gezien de kids ik wil niet dat die daar problemen meer krijgen of geplaagd gaan worden.
Kendra was het helemaal met mij eens tenminste dat zei zij.
Wat gebeurde er vandaag, kom ik om 11.30 uur de kids van school halen staat Kendra in de gang te praten met een andere moeder en ik vind de woorden VU en transitie op. Oef wat doet ze nu dacht ik maar ach misschien valt het wel mee deze moeder reageerde trouwens wel heel erg lief en wenste ons heel erg veel sterkte.
Wat volgt, breng ik om 13.00 uur de kids weer naar school, krijg ik een arm om mee heen van één van Kendra's collega's die mij vertelde dat ze het eigenlijk al lang wist maar vond dat Kendra het zelf moest vertellen. Hoezo wat wist ze allang er verschenen volgens mij vraagtekens in mijn ogen want verder zei ze maar niets meer.
Ik moest nog even op Kendra wachten want die had nog een gesprek met de nieuwe voorzitster van de stichting waar Kendra oa voor werkt.
Na afloop van dat gesprek stuift zij op mij af en omhelst mij met de mededeling dat ze mij een zeer sterke vrouw vindt (HOEZO?????)
Naar haar toe reageer ik normaal maar inwendig begin ik nu langzamerhand toch een beetje te koken, wat gebeurt hier nu allemaal??
Terwijl ik met Kendra naar huis loop vertel ik haar vriendelijk dat dit niet onze afspraak was en dat ik graag van tevoren wil horen als zij iemand van alles op de hoogte wil brengen. want dat ik het toch een beetje vervelend vind dat ik iedere keer als ik nu op school kom voor een verrassing kom te staan (vandaag is dat dus 3 keer gebeurd). Thuis gekomen moest ik toch wel even wat traantjes laten vooral van de schrik.
Ik vind het helemaal niet erg als Kendra het verteld maar zou het toch erg fijn vinden als ze dit met mate zou doen nu lijkt ze wel een intercity die echt haast heeft.
Kendra voelde zich trouwens heel erg schuldig naar mij toe en dat is natuurlijk ook weer niet de bedoeling.
Wel vraag ik me af of het normaal is dat ze zo hard van stapel loopt en of het tempo straks weer wat afzwakt.
Dit was het wel weer even, wat volgt

groetjes
Wilma

[Pamela-]

Beste Wilma,

Ik kan me je reactie, emotie, gevoelens, tranen, onbegrip etc etc voorstellen. Ik zou er zelf ook van balen, emoties moeten laten als ik in jou schoenen zou staan. Zit je brief dan ook te lezen met een certain kind of feeling.

Ik denk dat je hierover een goed en stevig gesprek moet hebben met Kendra want in haar transformatie vind ik dat ze jou op een juiste manier moet betrekken en ook indien Kendra bij je wil blijven het tempo aan moet nemen van de langzaamste, maar das mijn mening !!!

Over het tempo op zich kan ik je het volgende vertellen :

Ik heb in mijn korte carriere als pam ooit eens de stoute schoenen aangetrokken bij een hele leuke en lieve vrouw. Ik zal haar naam niet noemen maar meerdere personen kennen haar hier. Het was moeilijk, het was zwaar, het was emotioneel om de eerste keer mezelf te laten zien als Pam. Tijdens die avond voelde ik me niet op me gemak, verreweg van zelfs. Wat me opviel is dat ik me voor die tijd 1 a 2 keer per week pam wilde zijn en na dat ik het haar verteld had de drang erg groot was en ik er heel veel over wilde praten. Ik weet niet waarom maar dat voelde zo.

Nu we een tijd verder zijn zit ik weer op het normale gemiddelde ( wat voor mij normaal is by the way ). Wat ik je hiermee wil vertellen is dat ik " hetzelfde" heb meegemaakt, exposure, en dat je dan ineens in een sneltrein zit qua gevoelens. Bij mij nam het weer af en kwam ik ook weer terug in me andere leven die ik ook erg fijn vind nog steeds.

Hoop dat ik je iets geholpen heb. Veel succes en sterkte de komende periodes.

Liefs,

[Bibi]

Hoi Wilma,

Dat kendra harder wil dan de maximumsnelheid is ergens wel te begrijpen. Zoals je zelf zegt, de kurk is van de fles en die fles is natuurlijk ook al aardig mee geschud. Dus Kendra's enthousiasme is wel te begrijpen. Maar ze dient zeer zeker rekening te houden met eventuele gevolgen van het vertellen. Qonsequenties die zijn neerslag kunnen hebben naar jou en naar jullie als gezin. Ik begrijp dat niet zomaar iedereen aangesproken word, ( ze klampt nog net niet iedereen op straat aan) maar zo'n nieuwtje gaat nog harder dan het spreekwoordelijke vuurtje. Ik neem aan dat ze het boetekleed heeft aangetrokken en dat jullie erover gepraat hebben (jullie kennende). Nu word het voor jou waarschijnlijk ook echter ? Je word er van een andere kant mee geconfronteerd en misschien dat dat ook even slikken is. Want zolang het binnen het beschermde kringetje is dan is het veilig. Nu het eruit is, buiten dat kringetje is het misschien wat overweldigend ?

Wat Pam zegt herken ik ook van de verhalen van andere partners. Als het eenmaal verteld is dan is bij vele T*girls het hek van de dam (omdat het nu mag) Het is een beetje een vergelijkbare situatie. Kendra moet haar ei kwijt, is vrij emotioneel op het moment en het bubbelt naar boven. Een ieder die in haar ogen goed doet mag deelgenoot worden.
Tsja dan krijg je dus inderdaad reacties zoals jij beschreef. Gelukkig alleen maar goede. Maar de mensen die wat verder van jullie afstaan zullen misschien ongezouten hun mening geven. Wapen jullie ertegen zorg dat je je antwoorden klaar hebt en wees eerlijk tegen de mensen.

Maar als ik zo eens hoor hoe de reacties nu zijn, en hoe ik eigenlijk zelf ook reageerde op jullie nieuws, zou het me niks verbazen als de meeste mensen zullen zeggen, pff, tuurlijk, dat zagen we toch allang:-)

Groetjes Bibi

[capt haok]

Wilma,
Graag wil ik dit even aan je kwijt, ik heb bewondering voor jou, echt!
Al zijn de consequenties van het pad die je parner is ingeslagen ook zo ingrijpend, en verlies je misschien iets wat je dierbaar is. Je steunt haar, en laat haar niet vallen. Je bent een schat.

het elfje

[Abby]

Hoi Wilma,

Ik heb net je verhaal gelezen. Ook ik zie heel herkenbare dingen in wat jullie op dit moment beleven.
Vanuit mijn situatie en ervaring, wil ik toch ook een duit in het zakje doen. Wellicht dat jullie er iets aan hebben.
Wat het tempo betreft, dat is heel moeilijk exact aan te geven wat het juiste tempo is. Jullie moeten het beiden psychisch aan kunnen en de emoties die door de coming out loskomen, kunnen verwerken. En dat het een heel emotionele tijd is voor jullie allebei, dat is logisch en ook goed. Het is ook niet niks natuurlijk. Voor Kendra, dat ze eindelijk zich zelf durft te accepteren en zichzelf wil zijn. En dus anderen wil vertellen wie ze eigenlijk van binnen is. Voor jou, omdat ook jouw leven rigoreus op z'n kop wordt gezet. Dromen die je had voor de toekomst, vallen in duigen lijkt het. Ook jij hebt tijd nodig om het in je leven een plaats te geven. En dat plaats geven staat nog even los van acceptatie. Want jouw kennende, weet ik dat jij het accepteert.
En het proces van acceptatie, coming-out en alle zeer ingrijpende gevolgen die dit teweeg brengt, is iets waar jullie zoveel mogelijk samen doorheen moeten gaan. Veel praten, tranen, pijn, verdriet, maar ook vreugde, vrijheid, zelfvertrouwen, geluk. Die dingen lijken zo tegenstrijdig, maar onze ervaring is dat ze in dit proces gewoon naast elkaar kunnen staan.
Het emotionele voor Kendra, pratende uit mijn ervaring, is een uitbarsting op dit moment. Zoveel weggestopte emoties, gevoelens, die nu een plaats hebben om naar buiten te komen. Vervolgens verwerkt moeten worden en dan een plaats krijgen die ze toebehoort. Hoe gek ook, maar de hersenen hebben een hokje nodig om iets te kunnen plaatsen en verwerken. Dat hokje was er eerst niet, maar nu wel.
Een ander advies dat ik jullie wil geven is, dat Kendra goede professionele psychologische ondersteuning in dit proces zoekt. Van wat ik van jullie begreep, is dat al gaande.
Maar vooral veel praten met elkaar, samen door de pijn, verdriet, maar ook samen de vreugde delen. Dat kan jullie band versterken.
Verder wil ik jullie allebei heel veel sterkte wensen in deze super emotionele tijd. Stapje voor stapje. 3 stapjes vooruit, 1 terug. Maar na regen, komt zonneschijn.

Liefs, Abby

[Paula]

Hi Wilma,

Ik had ook graag een reactie gegeven, maar heb gezien dat anderen al uitstekende tips gegeven hebben. Daar ga ik me dus niet aan wagen.

Wel zou ik jou (en natuurlijk ook Kendra) heel graag een hart onder de riem willen steken. Ik heb enorm veel respect voor jullie. Het belangrijkste doen jullie. En dat is praten. Het is goed dat je het onmiddellijk ter sprake gebracht hebt.

Kendra gaat een zeer gecompliceerd proces door. Maar ook jij en de kids gaan daar doorheen. Vergeet daarom jezelf niet !


Liefs, Paula.

[Wilma_]

Hallo allemaal,

Ik wil iedereen enorm bedanken voor de reacties en tips. Ik zal ze zeker opvolgen.
Ook wil ik nog even melden dat Kendra zich enorm schuldig heeft gevoeld en dat is natuurlijk ook niet de bedoeling.
In ieder geval heeft ze mij beloofd om mij even te melden als zij iemand op de hoogte heeft gebracht zodat ik niet meer voor een verrassing kom te staan (zal ongetwijfeld nog wel eens mis gaan maar dat geeft niet).
Verder vindt zij het heel erg dat ze mij zo gekwetst heeft (en daar heb ik dan weer moeite mee want dat hoeft nou ook weer niet).
Pffffffffff gevoelens het wil wat
Tot slot meld ik nog even dat ik onvoorwaardelijk van mijn maatje zal blijven houden wat de toekomst ook brengt en welk tempo wij ook gaan volgen daar veranderd niets aan. Ik zal haar daar waar kan altijd blijven steunen.

Hier laat ik het maar even bij anders wordt het weer een heel verhaal.


lieve groetjes
Wilma